Krista Verschoor

Tegenover mij ploft een jongeman neer; petje op met daarover een capuchon en daaronder twee rode ogen. Het normaal gesproken witte gedeelte van het oog was onder de pet rood. Doorlopen rood als een afgeragde prostitué die op een miezerige vrijdagavond over straat zwalkt; verloren, verhoerd en versloerd. De rode ogen kijken naar de conducteur, maar zeggen niets. De conducteur kijkt naar het konijn en het konijn knikt, waarna de conducteur weer de vraag stelt: ‘Reist u met iemand samen?’

Ik ben me toch een partij verstandig geweest deze week! Dat is gewoon opvallend te noemen. Jammer dat, wanneer ik denk aan verstandig zijn meteen ook het woord ‘saai’ in me op komt. Al ben ik altijd wel iemand geweest die de meeste beslissingen met mijn verstand neemt in plaats van met mijn gevoel. Maar ik denk niet per definitie dat ik heel erg saai ben.

Ik ben een denker, soms zelfs dag en nacht. heel vermoeiend met vlagen. Maar ja. Hoe doe je dat dan? Hoe laat je je gedachten los, hoe ga je aarden? Ik ging naar een een masseuse die ook voetreflexologie beheerst.