Sociaaleconomisch hoor ik er helemaal bij, nu ik woon in een hippe loft op een mooie locatie. Hoe komt het dat ik mij dan toch meer identificeer met de mensen die mij een abonnement willen aansmeren of voor me willen schilderen of laminaat leggen, in plaats van met mijn buren: allemaal jonge (vriendelijke!) mensen met een goed betaalde baan?

Onzin: de strijd om steeds minder uren te werken. Immers: in minder uren werken wordt er van je verlangd dat je wel minimaal hetzelfde presteert!

Sinds een paar maanden voel ik me sterk; over wie ik ben, over wat ik wil, wat ik goed kan. Het valt mensen om me heen op, en ik voel me eindelijk goed over mezelf. Krachtig. Ik voelde me echt krachtig de laatste tijd. En ineens stopte het.

2020 was geen normaal jaar, en voor velen zelfs teleurstellend als ze vandaag de balans opmaken. Goede voornemens zijn niet waargemaakt en te midden van een lockdown verlangen we allen vooral naar het normale. Maar er is ook hoop. Hoop dat het dit jaar anders zal zijn. Op naar een normaal 2021!

Het leven is een van de mooiste geschenken dat ons is gegeven. Daar moeten we ons bewust van zijn. Het is een koffer die je zorgvuldig moet inpakken. Wie en wat neem jij mee op je geweldige reis?

Met de in het Fransiscus ziekenhuis voorwaardelijk uitgesproken diagnose Alzheimer kom ik voor een dilemma te staan. Er ligt een aanbieding op mijn bureau voor een interim management opdracht, als directeur van een middelgroot bedrijf. De second opinion afspraak in het Erasmus MC staat al in de agenda.

Mijn opa is een simpele man: hij heeft niets uitgevonden, is niet bekend geworden, heeft niet veel geld verdiend en geen verre reizen gemaakt. Het zal hem allemaal worst wezen. Hij vindt andere zaken belangrijk.

Het huidige schoolsysteem is erop gemaakt om iedereen in dezelfde vorm te boetseren, zonder te kijken van welk materiaal men is gemaakt. Leerlingen maken keuzes op basis van beroepentests en doen nauwelijks ervaring op in de praktijk. En dat terwijl zo veel mensen de verkeerde keuze maken en eindigen met een baan waar ze niet gelukkig van worden. Dat kan anders!

Mijn lijfblad zal het nooit worden, de Flair. Ik behoor gelukkig niet (meer) tot de doelgroep. En ik dicht een magazine geen eigenschappen toe als ‘een gezellige en onmisbare vriendin’. Toch snuister ik af en toe rond op het virtuele variantje, bijvoorbeeld om mijn woordenschat uit te breiden.

Hardlopen is een gezonde sport, en tegelijk therapie. Loop een wedstrijd tegen jezelf.

De bucketlist. Wat wil jij nog doen voor je dood bent? Wat wil je nog bereiken?