Als je Elizabeth langzaam uitspreekt zullen de Engelsen hun wenkbrauwen fronsen en het glashard ontkennen. Probeert u het maar eens. Het klinkt dan als; E Liza bad. Koning George V veranderde niet zomaar de oorspronkelijke Duits-klinkende achternaam van de koninklijke familie in 1917 naar het Engels- klinkende Windsor.

Door: Rabin Gangadin Volgens het rode boekje van Mao Tse Tum zou het geloof het opium van het volk zijn. Enkele geloven onder de mensheid die vanwege de agressieve en opzichtige profilering aan dit kenmerk zouden kunnen voldoen zijn de Islam, het Christendom en de Jehova’s getuigen.

Vandaag loop ik over de catwalk. Mijn haar zit goed, ik heb mooie kleren en schoenen aan, mijn wimpers zijn mooi gekruld om mijn ogen en de assistent doet de deur open als startschot voor mijn ‘run’. Rug recht en doen alsof er een touwtje aan mijn hoofd zit waardoor ik rechtop blijf lopen. Daar loop ik, het licht van de felle lampen schijnt op me, de ventilatoren gaan aan en mijn haar waait om mijn gezicht. Mensen kijken naar me, er wordt gefloten. Het lijkt alsof ik de hele

Tot mijn grote schrik kwam ik er laatst achter dat ik eigenlijk al jaren een knipperlichtrelatie heb. En niet de eerste, nee volgens mij heb ik dit al eerder gehad. Nou eigenlijk weet ik het ook niet zo goed meer. Misschien heb ik het wel verdrongen. Zoiets kan namelijk nooit mijn eigen keuze geweest zijn.

Nadat we onszelf geleerd hadden om de geluiden die we maakten van een zeker format te voorzien, gingen we ze gebruiken om met elkaar te communiceren. We leerden vervolgens om ook van die klanken, afbeeldingen te maken. Woordjes of delen van woordjes werden eerst uitgebreid en heel gevarieerd, later schematischer gerepresenteerd met wat we tegenwoordig lettertekens noemen. Uiteindelijk ontstonden alfabetten.

Ook mij had hij in zijn greep; de donkere lockdown mist. Waar het voorheen voelde alsof ik nergens tijd voor had, werd ik nu overgoten door vrije tijd. Ik besloot heen en weer te lopen over het zonlicht dat over de houten planken op de grond scheen. Zo verdween de tijd langzaam samen met het licht, naarmate de dag vorderde.

Goed, ik ben dus moe. Tering tyfus doodmoe, naar de klote, opperdepop. Niet vanwege een driedaags festival inclusief slopende kampeerpret. Was het maar zo’n feest. Neen, hier is sprake van een sluipmoordende, zorgvuldig opgebouwde oververmoeidheid, waarvan je achteraf al zo’n zes weken dacht dat het na een weekendje bijslapen wel weer over zou zijn. Juistem, dream on.

Ik heb altijd graag bij warm weer gefietst. Als iedereen loom en lui in een hangmat wil liggen, word ik actief. De drukte in mijn hoofd komt tot stilstand terwijl ik zo hard trap dat het zweet over mijn rug gutst. Het is een beetje zelfkastijding.

Een ander sneu voorbeeld was de voetballer van PEC Zwolle, die twee decennia terug (oké, toen heette het FC Zwolle) regelmatig vieze overtredingen maakte tijdens mijn fitnessdiensten. Er was geen bal in de buurt, hij speelde puur op de vrouw. Ondergetekende was de klos.

Mijn zus vertelde laatst over haar oudste dochter. 20 is ze en een klassieke beauty. Ze lijkt wat op haar tante. Qua karakter. Lief, sociaal, vriendelijk, toegankelijk, aardig voor iedereen en dat brengt haar af en toe in de problemen. Er bestaan namelijk simpele heerschappen die ‘vriendelijk’ interpreteren als ‘instant neukbaar.’ Weet tantelief over mee te praten.

Ik weet het niet… Laat ik het anders zeggen, ik geloof onmiddellijk dat er jongeren zijn die het de afgelopen twee jaar moeilijk hebben gehad. Het was een lastige tijd (overigens niet alleen voor jongeren) en daar zullen er ongetwijfeld veel van hen last van hebben gehad. Ik heb enorm te doen met de jongelui die geen sociaal netwerk hebben of geen prettige veilige thuissituatie. Maar om ze nou ‘de pech-generatie’ te noemen?

Laatst vroeg iemand of ik me daar niet bezorgd of kwaad over maakte, die oorlog. En de eventuele gevolgen voor ons. Nee, niet echt. Ik wil het best, maar het lukt me niet. Woede over zaken op macroniveau ken ik niet. Het raakt me niet persoonlijk genoeg. Ja, ik weet ‘t, met onverschillige types zoals ik win je de oorlog niet. Maar we zullen er ook geen één veroorzaken, dus dat scheelt.

Ik zie iedereen op zijn mobiel kijken tegenwoordig. Het valt me vooral op als ik aan het wandelen ben. Sneller is beter zeggen ze, ik ga liever langzamer.<br /> Nee, niet langzaam met de auto. Gewoon zonder auto. Wandelen. De benenwagen weer eens gebruiken. Mijn benen waren vastgeroest; linkerbeen de koppeling, rechterbeen het gas geven en de rem.

De standaard gespreksopener “hé, hoe is het?” die met een steevast “goed en met jou?” wordt beantwoord is meteen ook een enorme dooddoener. Soms prima om op de automatische piloot de vaste riedel eruit te flappen en de vraag die hint naar emoties lekker rationeel te omzeilen. Maar het zette me aan het denken: wat zou ik eigenlijk willen zeggen?

Het is warm in de slaapkamer en je ligt daarom naakt op je bed. Je hebt net gedoucht en je ruikt naar viooltjes. Er is, zonder dat je dat hebt opgemerkt, een wesp naar binnengevlogen en je ziet of hoort hem niet omdat hij zich verschuilt achter het wekkertje dat op je nachtkastje staat. Je ligt op je buik en vlak voordat je begint in te dutten, landt die wesp (aangetrokken door de viooltjeslucht) op je anus en wil naar binnen voor een bezichtiging; op zoek naar een warm holle

Onlangs las ik een artikel over het boek ‘Roes,’ geschreven door Jeanneke Scholtens, een zogenoemd toekomstonderzoeker. In dat boek verkent zij het oerinstinct ‘genot.’ Genot houdt onze soort in stand en dan heeft ze het niet alleen over seks. Onze overlevingsdrang blijkt vooral te worden gevoed door het consumeren van allerlei soorten van genot.

In plaats van leven als een verstandige dertigplusser, heb ik het gevoel te leven als iemand die gemiddeld dertig is. Hooguit. Soms...

En opeens wordt de wereld, en dan vooral de vrouwenwereld overspoeld met foto’s van het mannelijke geslachtsdeel. Mogelijk was dat al langer het geval, maar als onwetende 69- jarige man had ik tot een week of twee geleden nog nooit van het woord dickpic gehoord. Ik wist ook niet hoe je dat woord moest spellen en ben er nu achter dat het niets met het woord dik en ook niets met het woord pik te maken heeft.

Helaas hebben we er vaker mee te maken dan we denken. Of meer dan we wellicht toe willen geven. En misschien maken we ons er zelf ook wel eens schuldig aan, bewust of onbewust. Body shaming wordt op verschillende manieren geuit. Terwijl de een openlijk kritiek geeft over iemands lichaam, doet de ander dit achter de rug om.

Achteraf kijk je een koe in z’n kont, ofwel achteraf is het makkelijk oordelen. Mijn moeder zei dat altijd al zodra ik aangaf dat ik het anders had moeten doen dan dat ik gedaan had. Zij vervolgde dan met: Als je alles van tevoren weet, kun je met een dubbeltje de wereld rond (het was nog de tijd van de gulden).