Ik heb een nichtje van 5 jaar. Haar naam is Juul. Ze is rondom fantastisch. Ergens tussen toen en nu heb ik mezelf in een ‘halen-brengen’ zwemles laten rommelen. Ik vond dat vroeger niet het hoogtepunt van moeder zijn.</p>

Ik moet meer bewegen van de dokter, in de vorige column heb ik daar ook al over geschreven en is de aanschaf van een hond langsgekomen. Dat bleek geen oplossing, daarom ben ik lid geworden van een hardloopclubje en doe ik nu, met nog 9 knarren, oefeningen onder leiding van een coach. Ze heet Cora en lijkt een kruising tussen een Belgische dikbil en een staafmixer.

Met een stuk ijstaart in mijn mond, opgetrokken wenkbrauwen, gefronst voorhoofd staar ik naar het beeldscherm en spits ik mijn oren tijdens het Journaal op Oudejaarsdag. Voor de Olympische Winterspelen worden tweehonderd sneeuwkanonnen ingezet. TWEEHONDERD… Excuseer!

Als Alzheimerpatiënt doe ik er alles aan om gezond te leven in de overtuiging de achteruitgang te remmen. Mijn grootste hobby, hardlopen, zorgt ervoor dat ik lichamelijk fit ben. In mijn zucht naar het lopen van nóg een marathon, besluit ik voor het hoogst haalbare te gaan: Londen.

Nu in het coronatijdperk sportscholen regelmatig dicht moeten om besmettingen te voorkomen vraag ik me af of die zogenaamde ‘scholen’ niet beter helemaal kunnen verdwijnen.

Het is een druilerige dag. Er zijn allerlei klusjes die ik zou kunnen aanpakken, maar mijn steeds minder wordende gemoedstoestand geeft aan dat het niet gaat gebeuren. De dag vordert traag. Ik kan nog maar één ding doen om hieruit te komen.

Mijn vriend laat me een fitnessprogramma zien. “Ik denk echt dat we het moeten doen,” zegt hij. Dat waait wel over, denk ik nog. Maar in januari is het toch zover: we schrijven ons allebei in.

Na drie jaar onzekerheid ben ik nu definitief lid van de Alzheimerclub. En, bevalt het? Nou, ik voel het nog niet zo. Ik vereenzelf me ook niet met alles wat ik via televisie en andere media zie en hoor over Alzheimer.

Anton fietst 'Limburgs mooiste' en mijmert onderwijl. Over de mooie en minder mooie dingen in het leven. En over zij die eenzaam zijn.

Precies op het juiste moment, neergedaald in het Hoge Noorden, is daar Arjen. Na op het hoogste podium te hebben gespeeld en de prijzen aaneen geregen te hebben, kiest hij nu voor FC Groningen. Een club met ambitie.

Sommige mensen zijn er goed in, ruzie maken. Waar hebben ze dat geleerd? Oefening baart kunst waarschijnlijk. Maar ik kan het dus niet.

Wat te doen in quarantaine? Tot nu toe red ik mij aardig, qua thuisvermaak. Ik heb het online sporten volledig ontdekt, mijn mobieltje gebruik ik nu zelfs om te telefoneren! Maar sommige mensen verdenk ik van te veel vrije tijd.

Mijn lijfblad zal het nooit worden, de Flair. Ik behoor gelukkig niet (meer) tot de doelgroep. En ik dicht een magazine geen eigenschappen toe als ‘een gezellige en onmisbare vriendin’. Toch snuister ik af en toe rond op het virtuele variantje, bijvoorbeeld om mijn woordenschat uit te breiden.

Hardlopen is een gezonde sport, en tegelijk therapie. Loop een wedstrijd tegen jezelf.