Sommige mensen zijn er goed in, ruzie maken. Waar hebben ze dat geleerd? Oefening baart kunst waarschijnlijk. Maar ik kan het dus niet.

Midden in een potje amandeltennissen, zie ik vanuit mijn ooghoek een aantal voorbijgangers kijken alsof ik koeienvlaai in mijn mond stop. Waarom worden wij ongemakkelijk van tongschuivende mensen?

Mijn vrouw en ik betreden het ziekenhuis, een beveiliger vertelt mij dat ik niet mee naar binnen mag. Deze keer moet zij het gevecht alleen aan gaan.

Wat te doen in quarantaine? Tot nu toe red ik mij aardig, qua thuisvermaak. Ik heb het online sporten volledig ontdekt, mijn mobieltje gebruik ik nu zelfs om te telefoneren! Maar sommige mensen verdenk ik van te veel vrije tijd.

De hamvraag in deze surrealistische tijd is natuurlijk of de wereld nu op zijn kop staat of dat de wereld eigenlijk al heel erg lang op...

Daar leef je dan het hele jaar naar toe. Ik vind dat hele Oud & Nieuw toch wel een beetje een deceptie geworden. Nu zou je natuurlijk...

Ik rijd Ravenstein binnen, een klein stadje aan de Maas. Ik ben er lang niet geweest. Het is een vriendelijk stadje. Mijn vader ligt er begraven, en nu ik er bij toeval binnenrijd, besluit ik hem te bezoeken.

De mannetjesdieren in het mensenrijk fascineren mij enorm en niet alleen omdat ze soms woest aantrekkelijk, schathemeltjerijk of uitermate grappig zijn. Nee, dat heeft een andere reden. Het gaat me om de eigenschappen van het mannetjesdier waarbij ik de draad volledig kwijt raak.

Mijn liefste ging verhuizen. Dat was een flinke klus, waar hij mij natuurlijk niet bij kon missen. Sterker nog: zonder mij was het hem nooit gelukt.

Ik sla de ochtendkrant open bij mijn ontbijt. Meestal scan ik de koppen, lees een alinea en loop door de overlijdensadvertenties. Ik sluit af met de sudoku voordat ik aan mijn werkdag begin. Maar vandaag is het anders.