Awareness

Ik kwam er laatst achter dat ik Breakup Day heb gemist. Dat was namelijk op 11 December. Jammer natuurlijk. Gemiste kans. Nu had ik op dat moment helemaal geen relatie dus ik kon er ook niet aan meedoen. Maar het leek mij wel een fantastisch concept. We moeten het echt gaan vieren, vind ik.

Stel je je de tegenhanger van Valentijnsdag voor. Op zo’n gure decemberdag. En in plaats van dat je vol spanning zit te wachten op die doos Merci van een geheime afzender, weet je van wie hij is. Het eerste wat je denkt is een variatie van een scheldwoord als die chocoladedoos door de brievenbus floept en op de mat valt. Er zit ook nog een kaartje bij: ‘Sorry! Maar we hebben het in ieder geval geprobeerd!’

‘s Avonds bel je je vrienden. En het is 11 december. Dus iedereen weet hoe laat het is: bij alle cafés in de stad krijg je 25% korting op je eerste biertje of wijntje; als je kan aantonen dat je binnen de laatste 24 uur gedumpt bent. En de barman heeft een mandje met doormidden gebroken suikerhartjes op de bar gezet. Waar iedereen van mag eten.

Links in de hoek staat een grote ronde tafel waar ieder gedumpt persoon mag gaan zitten om, zonder enige uitleg, te klagen tegen de ander over zijn of haar ex. Zo kan er op een eerlijke manier leed worden uitgewisseld. Het is dan wel even aan de vriendengroep van de desbetreffende getroffen singles om wat geld in het potje te leggen van het tafeltje. Zodat de bediening bij ieder nieuw rondje een nieuwe pitcher bier kan neerzetten. Je hebt dan misschien wel geen relatie meer, maar je hebt wel lekker kunnen klagen. En je hebt morgenochtend een gratis kater.

Ik steek nu natuurlijk een beetje de draak met Break Up Day. En dit komt omdat ik vind dat we eigenlijk zat dagen hebben waarop we weer bij iets moeten stilstaan. Elk jaar komen er wel weer een of twee bij. We hebben te veel willekeurige Awareness dagen. En soms is het zelfs een hele week! Ik neem, ter illustratie, even een willekeurige greep uit een lijstje van Consultancy.nl.

6 – 11 februari: Week van de Circulaire Economie. 6-12 februari: Week van het Oorsuizen. 7 februari: Safer Internet Day. 8 februari: Dag van de Conciërge. Die valt trouwens samen met: Dag van het Zelfvertrouwen (coincedence? I think not!). 10 februari: Warmetruiendag. 15 februari: Dag van de Betaalde Liefde (Goh, zou dit een gevolg zijn van iedereen die op 14 februari geen kaartje kreeg?). 17 februari: Doe Eens Vriendelijk Dag. 18 februari: Wees Eens Lief Dag. Grapje. Dat laatste is gejat van de tekenfilm: The Care Bears.

Maar mijn punt is dat we té veel stompzinnige dagen verzinnen waarbij er dan weer zo’n lullig bandje nodig is en zo’n semi-bezorgd bedrijfsmailtje om 8:30 uur ‘s ochtends.

Mogen we ook weer een keer ‘gewoon’ een dag? Zo’n dag waarbij je even lekker nergens bij stil hoeft te staan. Zo’n dag waarop je even gewoon je werk kan afmaken en je even niet bezig hoeft te zijn met gevoel? Of met een doelgroep mensen die zich op een bepaalde manier categoriseert en zich daardoor bijzonder voelt? Want wat moet ik met het feit dat jij bij de ‘Oorsuizen’-doelgroep zit? En val me alsjeblieft al helemaal niet lastig met wat je op 15 februari deed. Het is gewoon dinsdag, oké?

Loop naar het koffiezetapparaat. Maak een cappuccino. En ga daarna gewoon weer verder met je Excel sheet. Bij voorbaat dank.

Ik weet dat ik een beetje mopperig overkom. Maar ik krijg er gewoon zo’n Spongebob gevoel van. Die aflevering dat Patrick Ster zegt: ‘vrolijke Leif Eriksson Dag, Spongebob! Hoenka doenka doenka!’

Het voelt willekeurig en onnodig. En het voelt ook een beetje alsof het ooit met een goed bedoeld initiatief is begonnen, maar er nu zo langzamerhand steeds meer doelgroepen bij komen die óók graag aandacht willen.

Want hoezo is er op 13 Augustus een Linkshandigendag? Daar schaam je je als linkshandige toch voor als je het vergelijkt met 23 Augustus? De Internationale Dag ter Herinnering aan de Slavenhandel en de Afschaffing ervan. Hoe verkoop je zoiets als linkshandigen? ‘Ja, lach maar. Toen je oma vroeger naar school ging moest ze gedwongen met rechts schrijven.

Anders kreeg ze een tik met de liniaal! Jouw vrijheid om met links te schrijven komt omdat je oma heeft moeten lijden! Daarom is er Linkshandigendag. Zodat jij dit nooit vergeet!’

Hou alsjeblieft op met al deze dagen. En denk gewoon even een tijdje lekker aan helemaal niks. Geloof me. Daar wordt iedereen beter van. Het krijgen van een geheel eigen dag voor iets moet bijzonder blijven. Je doet er een echt belangrijk maatschappelijk probleem mee te kort als je alles en iedereen er eentje gaat geven.

Nou als jullie mij zouden willen excuseren? Dan ga ik weer even verder met: ‘De Rest Van Mijn’-dag.