Of we het nu willen toegeven of niet, het benoemen van het negatieve lijkt soms makkelijker dan te zoeken naar de positieve momenten in het leven. Met name in zware tijden. Maar toch, als we diep graven, zal er altijd wel een sprankje positiviteit ronddwalen. Ook in de meest donkere dagen. En laten we daar nu eens achter proberen te komen.

De uitspraak ‘altijd jezelf zijn’ is er een die we waarschijnlijk allemaal al meer dan eens hebben gehoord, of zelf hebben uitgesproken naar een ander. Het is er een die makkelijk over je tong rolt wanneer iemand zijn of haar onzekerheden bespreekbaar maakt. ‘’Als je maar jezelf blijft.’’

“Ik concurreer met niemand. Ik heb geen zin om het spel te spelen om beter te zijn dan wie dan ook. Ik probeer gewoon beter te zijn dan de persoon die ik gisteren was.” Deze quote van Jenny Perry, vrij vertaald uit het Engels, probeer ik dagelijks toe te passen in mijn carrière. Maar toegegeven, het loopbaan pad is noch rechtlijnig, noch duidelijk uitgestippeld. Eerder beweeglijk met de nodige uitschieters of opvliegers.

Sedert jaar en dag ren ik, als eenieder, vanuit mijn dorpje Molenhoek regelmatig naar Nijmegen om de hamsters van de AH te bemachtigen.

De sloppenwijk Nyalenda is de grootste sloppenwijk van de stad Kisumu in Kenia en strekt zich uit langs de zuidelijke grens ervan.

Laatst werd ik tijdens de persconferentie over de coroneske grappenmakerij geconfronteerd met een term die ik nog niet eerder had gehoord: 2G. ‘Weet jij wat dat is?’ vraag ik aan mijn vrouw. ‘Geen gelul,’ zegt ze. Na wat langer geluisterd te hebben, bleek het te maken te hebben met de nieuwe maatregelen die werden afgekondigd.

We zaten in een kring. “Ik ga jullie straks een voorwerp geven,” zei de trainer. Automatisch hielden we onze hand op in een kommetje, met handpalmen naar boven, om het voorwerp in ontvangst te nemen.“ Als jullie het voorwerp hebben ontvangen, nodig ik jullie uit om het te observeren. Niet meteen aankomen, maar slechts te kijken.” Je bent een mannetje van Mars, en je ziet dit voorwerp voor de allereerste keer. “Nooit gedacht dat ik naar een rozijn zou luisteren.

Ik ben me toch een partij verstandig geweest deze week! Dat is gewoon opvallend te noemen. Jammer dat, wanneer ik denk aan verstandig zijn meteen ook het woord ‘saai’ in me op komt. Al ben ik altijd wel iemand geweest die de meeste beslissingen met mijn verstand neemt in plaats van met mijn gevoel. Maar ik denk niet per definitie dat ik heel erg saai ben.

Dit bewijst maar dat dieren niet heel anders zijn dan mensen. Hoewel de theorie laat zien dat de mens verschilt op het punt van intelligentie, begin ik echt mijn twijfels te hebben.Als het puntje bij paaltje komt, knikken we mee en gaan we de groep achterna. Als een stel losgeslagen koeien.

'Er bestaan geen feiten, alleen interpretaties,’ stelde Friedrich Nietzsche ooit en daaruit vormt men zich een mening. Een mening is dus niets anders dan de persoonlijke vertaling van je eigen interpretaties. En een mening moet je hebben, anders tel je niet mee. Al is het alleen maar om te laten weten tot welk kamp je behoort. Of beter nog, tot welk kamp je wilt behoren en wat je uit wilt stralen.

Heb je als mens, sociaal wezen, dan niet het recht om wat liefde en affectie (of noem het troost, whatever) te zoeken in andere comforting oorden. Vooral wanneer je deze levensbehoeftes hebt gemist in je op de klippen gelopen relatie.

Zelden heb ik zo'n intense week meegemaakt. In september was de uitvaart. Alles vooraf tot in detail door je uitgestippeld. Zoals mijn zus en ik jou als vader kennen. Mooie muziek, ontroerende en humoristische verhalen en verrassende anekdotes. Twee dagen later kreeg ik, jouw jongste dochter te horen dat ik een tumor heb.

Er zit een bromvlieg in mijn hoofd., ik noem hem Anthony. Het is een betrekkelijk rustig beest, maar hij vliegt soms van hot naar her. Het is echter niets vergeleken met de vele bromvliegen in de hoofden van met name onze jongeren.

Sinds een paar maanden voel ik me sterk; over wie ik ben, over wat ik wil, wat ik goed kan. Het valt mensen om me heen op, en ik voel me eindelijk goed over mezelf. Krachtig. Ik voelde me echt krachtig de laatste tijd. En ineens stopte het.

Een poosje terug zat ik alleen op mijn kamer. Het was een grimmige nacht en ik betrapte mijzelf erop dat de grimmige sfeer van de nacht zijn tol ook van mijn gedachten had genomen. Ik was niet per definitie aan het doemdenken maar er ontstonden ook geen dubbele regenbogen in mijn hersenkamer. Ik bezon diep over situaties die die dag plaats hadden gevonden en kwam erachter dat ik een sukkel was.

Volgens de Amerikaanse psycholoog Abraham Maslow kent de mens een rangschikking van vijf universele behoeften, welke hij vormgeeft in een piramide. Amper tachtig jaar na verschijning zijn er serieuze aanwijzingen die duiden op fundamentele onjuistheden in deze behoeftentheorie.

Ten onrechte denkt men vaak dat integratie betekent dat nieuwkomers zich volledig aanpassen aan de heersende cultuur. Integratie moet theoretisch van twee kanten komen, zodat je een samensmelting of vermenging van culturen krijgt.

Afgelopen weekend nam een beklemmend gevoel mij over. In eerste instantie had ik geen idee waar dit gevoel vandaan kwam en ‘mijn hoofd’ gaf aan dat het misschien met het onvermijdelijke einde van de zomer te maken had.

Midden in een potje amandeltennissen, zie ik vanuit mijn ooghoek een aantal voorbijgangers kijken alsof ik koeienvlaai in mijn mond stop. Waarom worden wij ongemakkelijk van tongschuivende mensen?

De mannetjesdieren in het mensenrijk fascineren mij enorm en niet alleen omdat ze soms woest aantrekkelijk, schathemeltjerijk of uitermate grappig zijn. Nee, dat heeft een andere reden. Het gaat me om de eigenschappen van het mannetjesdier waarbij ik de draad volledig kwijt raak.