“Nu ben ik toch die tekentang vergeten!” Ik wilde de tweedaagse met mijn gezin in de wilde Zweedse natuur met gemoedsrust inzetten, dus maakte ik een lijstje op mijn smartphone, controlefreak als ik ben. Het is mijn manier om ondernemingen aan te durven en m’n hoofd even te parkeren. Ik had dus een lijstje, er kon niets misgaan.

Paar daagjes Terschelling, knapt een mens van op. Even in een andere belevingswereld. Ook in een andere tijdzone trouwens, gelet op de nogal gedateerde bouwstijl op dit eiland. Een dolkomisch contrast met de pracht en praal van Barcelona, waar ik enkele dagen eerder nog in rond banjerde. Nee, hier kom je niet voor de moderne kunst en de oogstrelende architectuur. In wezen is Terschelling tijdloos.

De ochtend verliep verdacht voorspoedig. Was al voor de wekker op, best aardig geslapen. Ontbijtje, zonder knoeien, werkte prima, kon voor vertrek zelfs nog een nummer twee kwijt in het toilet (voor een darmdramaqueen als ondergetekende is zoiets niet minder dan een kadootje). En als gevolg van een niet mis te verstane voorbereiding, al zeg ik het zelf, stond mijn bagage reeds keurig in het gelid klaar voor vertrek, dus kon ik op m’n gemakkie richting station Zwolle kuieren.

Met een licht gevoel in mijn hoofd plof ik neer in mijn vliegtuigstoel. In de diepste krochten van mijn lichaam bevindt zich zweet. Een hittegolf in Italië, waar het standaard al zo’n 28 graden is, wie verzint dit nou? (‘Klimaatverandering natuurlijk!’ Antwoordt mijn woke Generatie Z-brein meteen. Maar op dit moment kan ik er – naast een tia van de hitte – even geen existentiële crisis bij hebben, dus onderdruk ik deze gedachte).

Misschien ken je Cupido. Hij is de Griekse God van de liefde en verlangen. Ook wel Amor, of Eros genoemd. Het valt mij op dat er meestal over hem in de voltooid verleden tijd gesproken wordt. Zijn levenswerk is om liefdespijlen af te schieten op mensen, om ze letterlijk in het hart te raken. Dit heeft zeker ook positieve gevolgen, alleen blijkt dat verliefdheid en verlangen uiteindelijk niet de beste oplossing is voor een harmonieus leven en dus vrede.

Vroeger, toen deze ‘jongen’ een jongetje was, leerde je op de Lagere School nog over ‘inboorlingen’ en kannibalen (menseneters).<br /> Dat zou nu een leerkracht voor de rechter brengen, maar toen zag ik foto’s en tekeningen van mannen (meestal een zendelingen) met tropenhelm, in een grote hout gestookte kookpot zitten. Daaromheen dansten de feestende ‘inboorlingen’ in rieten rokjes op het ritme van een tamtam. Een kok, met een mensenbeentje in zijn haar, stond met een grote h

Mijn tenen krommen zich als ik iemand ‘living the good life’ hoor zeggen. Een gevoel van “yuppenschaamte” bekruipt me, omdat ik zelf zo’n leven heb.

Pakkende titel hè, smeerlap! Geeft niet hoor, leuk dat je er bent. Tijdens een avondwandeling door de Malagese branding zie ik in de nabije verte een jong stelletje wat klooien. Een stoer verhaal in wording. Ach, wie is er niet volwassen mee geworden…

Net terug van een weekje Spaanse zon. Klinkt simpel, is het in principe ook, behalve wanneer je er met Ryanair naartoe meent te moeten gaan. Ken je die sketch van Pieter Derks over Ryanair? Ik gelukkig wel, daardoor heb ik nog enigszins kunnen grinniken om de klantvijandige handelswijze van deze plofkipknaller onder de luchtvaartmaatschappijen. Kon ik dat namelijk niet, dan had ik me gevoeld zoals ik word behandeld door dit bedrijf, een stuk vee.

Het is gelukt. Ik heb, samen met mijn ouders en zusje, vier heerlijke uren zigzaggend in de rijen van SchipVOL ergernis opgesnoven. De start is buiten in de speciaal opgezette feesttent. Het eindigt met een sprint richting gate D31 met mijn moeder in een rolstoel.

Sinds ik met pensioen ben, probeer ik elke vorm van stress te vermijden. Ik heb mijn portie wel gehad, alhoewel de term stress wel erg makkelijk en snel wordt gebruikt als je het gewoon een beetje druk hebt. Volgens een artikel dat ik laatst heb gelezen, beïnvloedt stress je vooral in het reguleren van je denkpatroon, emoties en gedrag waardoor het je functioneren aantast. Dat is mij slechts maar enkele keren en kort overkomen.

Lieve Hennie, sorry dat ik je brief nu pas beantwoord, maar ik kon er eerder gewoon geen tijd voor vinden.

Nu de vakanties voorbij zijn wordt het overal weer wat rustiger. Tjee, wat was het druk overal met allerlei soorten en smaken aan mensen. Fons zet 5 vakantie-observaties op een rij, zodat je nog even kunt nagenieten.

De terugreis. Je denkt dat je alles hebt gehad. Nog steeds aan boord, maar de vissenkoppen in IJmuiden zijn in zicht. Tevens de ambulances en arrestanten busjes. Dat ga je later wel begrijpen.

Liesanne weet voor een klein prijsje een tocht met de ferry naar Newcastle te bemachtigen. Maar al snel ontdekt ze: dat klinkt mooier dan het is.