De dorpsgek
- Ria Wagenaar
- 13 okt 2023
- 2 minuten om te lezen

De dorpsgek is een wel zeer denigrerende naam voor een dorpsfiguur die zowel excentriek is en als zonderling wordt beschouwd. Joshua is zo’n persoon die zich niet schikt naar alle gedragsnormen die als ‘normaal’ worden bestempeld. Hij woont samen met zijn broer in het ouderlijk huis en rijdt dagelijks op zijn bakfiets door het dorp; soms zelfs daarbuiten. De bak is volgeladen met emmers, een bladhark, een bezem, een schop, verfblikken en restanten van allerlei aard. Behendig manoeuvreert hij langs de smalle paden, rijdt behoedzaam over de hobbelige met klinkers bestrate dorpsstraat zoals hij zich al tientallen jaren voortbeweegt.
Vandaag moeten er weer de ‘nodige’ werkzaamheden worden uitgevoerd. Werkzaamheden die niemand hem oplegt, maar in zijn beleving gedaan moeten worden. Zo reinigt hij een brugleuning en wordt deze voorzien van een nieuw laagje verf. De stam van een dikke boom, een verkeersbord, alles wat in zijn ogen een schoonmaakbeurt kan gebruiken wordt ‘gesopt en gestreken.’
Als je hem groet, kijkt hij schuchter naar de grond. Joshua heeft geen behoefte aan aandacht en voelt zich niet verbonden met de meeste dorpsbewoners. Zijn verschijning intrigeert men, en zoals hij is wordt hij volledig geaccepteerd. Hij is een verrijking, geen last. In zijn jonge jaren was hij sterk en gespierd door het werk wat hij verrichtte, zoals het herbestraten van de oprijlaan van welgestelden in dure huizen. Een voor een werden de zware tegels gestapeld. De grond met zand geëgaliseerd en de tegels vakkundig teruggeplaatst. Het sjouwen van volle emmers water uit de sloot om verlepte planten een nieuw leven in te blazen en het doorwerken tot in de late uren zodat de klus kon worden geklaard.
De jaren hebben echter zijn tol geëist. Broodmager is hij nu. Zijn kalende bol verstopt onder een rode zakdoek, waarvan de vier punten zijn geknoopt. Toch enige bescherming tegen de soms te felle zonnestralen. Zijn ingevallen wangen verraden zijn broze gezondheid. Zijn rug gebogen, zijn tred verzwakt.
Ver weg van sociale media, digitalisering, oorlogen, massa-immigratie, gevallen kabinet en alle ellende die ons dagelijks leven beïnvloeden. In zijn eigen wereld leeft hij rustig verder totdat ook hij de laatste adem zal uitblazen.
‘De Dorpsgek.’ Hoezo?
Opmerkingen