Een diploma vol met leugens

Wist je dat er in Nederland bureaus zijn waar je diploma’s kunt kopen? Ik (ook) niet, maar ik kwam er vanmorgen achter. En wat me nog meer verbaasde, is dat er ook dergelijke diplomabedrijfjes zijn die waarschuwen voor malafide diplomaverkoopbureaus. Echt waar!

Nu ik volledig arbeidsongeschikt ben verklaard, vraag ik me af of ik mijn getuigschriften bij het papierafval kan doen. Of kan ik ze verkopen? Waarom ook niet eigenlijk? In het kader van een circulaire economie geen verkeerd plan toch?

In de tientallen jaren dat ik betaald werkte, heb ik heel wat diploma’s en certificaten verzameld (ik heb er niet één gekocht, al leken sommigen meer aan me gegeven dan echt verdiend). Vooral mijn HBO-diploma beroepskeuzewerk, heeft me flink geld, energie en tijd gekost. Vier jaar op en neer reizen van Limburg naar Tilburg in een tijd dat de NS echt nóg minder punctueel was dan nu. Ieder jaar collegegeld ophoesten en heel veel geld kwijt zijn aan dure studieboeken waarvan je natuurlijk altijd de laatste druk moest hebben, de druk die niet tweedehands te koop was dus.

De opleiding beroepskeuzewerk was heel breed, want naast opleidingenkunde kregen we beroepenkunde (we hadden echt heel veel kennis in ons hoofd), psychologie, statistiek, gespreksvoering en nog veel meer. Groot was mijn verbazing dan ook dat de opleiding enkele jaren later opging in HRM. Nog steeds wel gericht op de sector ‘arbeid’, maar veel breder. Kennis van beroepen en opleidingen? Die ging je (hooguit) verzamelen na je opleiding.

Eigenlijk bestaat de term ‘beroepskeuzeadviseur’ inmiddels ook niet meer. Tegenwoordig is iedereen loopbaancoach en daar zijn cursussen voor van enkele weken(!) tot jaren. Dat maakt het natuurlijk wel lastiger om mijn HBO-diploma te verkopen, zeker aan een jonger iemand. Misschien dat ik dát diploma dan toch maar in de papierversnipperaar stop.

Gelukkig heb ik ook nog allerlei nascholingen gehad. Ik denk bijvoorbeeld dat er heel veel vraag is naar mijn certificaat van ‘Oplossingsgericht coachen.’ Welke coach wil dat nou niet in de verzameling gevolgde cursussen hebben? Daar trek je heel veel klanten mee aangezien heel veel cliënten (sorry, je mag geen klanten zeggen al zijn ze het wel!) naar oplossingen zoeken.

‘Omgaan met psychiatrische stoornissen’ vond ik ook een zinvolle cursus totdat ik van dichtbij iemand vanuit een psychose hevig zag flippen. Ik had het totaal niet aan zien komen, dus of die cursus zo goed was? Mag dus weg voor een prikkie.

Mijn diploma kalligrafie? Op zich heb je daar niet heel veel aan, ik ben de eerste om dat toe te geven. Ik heb er zelf trouwens wél wat aan gehad, aangezien ik bij het opleidingsinstituut waar ik werkte, jaren lang namen op diploma’s van geslaagden mocht kalligraferen.

Verrek, dat brengt me op een idee. Ik kan natuurlijk zelf zo´n diplomabureau starten! Als je bij mij je volledige naam, geboortenaam, naam van de gewenste opleiding en zogenaamd jaar van afstuderen indient, kalligrafeer ik er wat moois van en kun je vervolgens een letterlijk prachtig diploma overleggen bij je sollicitaties. Leidinggevende blij (sollicitant MET diploma), jij blij (werk) en ik blij (ik doe eindelijk weer iets met mijn opleiding tot kalligraaf).

Hopelijk is er nog een plekje op de arbeidsmarkt voor mijn bedrijfje!