top of page

Geen Column

Bijgewerkt op: 2 dagen geleden

Soms zit een column in je vezels, terwijl de woorden en zinnen koppig onder de QWERTY van je toetsenbord blijven hangen. Al weken liep deze blokkade met me mee. ‘Als je wil schrijven, moet je veel lezen’ adviseert Steven King, dus ik las zijn masterpiece ‘On Writing’. Mijn schrijfvezels juichten. Het ei van Columbus! Een juichende vezel maakt alleen nog geen column. Maar wat dan wel? 


ree

Ik nam een tweede kop koffie; door cafeïne lijken gedachten soms sneller te gaan. Liters koffie passeerden de revue; ik was nog nooit zo wakker. Maar de column lag nog lekker te slapen. 


Een glaasje wijn dan, als olie op het creatieve vuur. Jammer genoeg wakkert teveel van die olie weer nieuwe problemen aan. Hoewel Dry January mij te droog is, moet deze hulplijn geen dagelijks hulpmiddel worden. 


De laatste halm is sporten (ik word al moe bij de gedachte). Een stukje hardlopen levert na afloop wel een fijne bonus op: een goed humeur en een heldere hersenpan – al heb ik daarmee nog geen column. 


Ik hardloop overigens niet om mijn ego te versieren of om een mooie tijd neer te zetten. Nee zeg. Sporten is een noodzakelijk tegenwicht voor de passieve zoetekauw die in mij woont. Eentje die het liefst de hele dag met een deken en een zak gele M&M’s op de bank zit. Mijn collega noemt dat een ‘hedonistische eetprikkel’, wat meer klinkt als een chique psychiatrische afwijking dan het banale gebrek aan discipline. Wel een diagnose, geen column. 


Het was 25 december 2023. Ik schoof mijn stoel naar achteren. Mijn boek had ik uit, mijn koffie was op. Voor wijn was het nog te vroeg. Op deze eerste kerstdag rende ik door een regenachtige, uitgestorven winkelstraat, met af en toe een wandelaar. Een dame met haar hondje keek meewarig naar me, en ik kon zowaar haar gedachten lezen: ‘Wat sneu dat dat meisje in dit druilerige weer loopt te rennen in plaats van bij haar familie zit.’ Ik vergaf haar de tautologie, en sneu voelde ik me allerminst. Ik was volmaakt gelukkig, wetend dat mijn kerstman en kerstkind me thuis opwachtten. Met koffie, glühwein en een boek. Die column komt nog wel een keer. 


Opmerkingen


  • Facebook

DE COLUMNIST

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

bottom of page