Tijdelijke relatieve Chaos

Ben ik de enige die het leven soms zo een teringzooi vindt? En nee, er is niet eens iets aan de hand of ja, toch wel. Ik bedoel ik ben 26, maar ik voel me niet zo. Ik heb geen baan, althans ik werk tijdelijk bij het UWV. Ik ben net verhuisd ofwel mijn huis is een chaos net als mijn adhd brein. Ik woon nu sinds kort in Amsterdam en niet meer tijdelijk bij mijn opa en oma, maar geen geld om een kast te kopen en alles is gefinancierd door mijn ouders en daarnaast voel ik mij nog niet helemaal thuis. Hoe moet je je dan geen complete mislukkeling voelen?

Aan de andere kant, het leven gaat me voor de wind. Na 9 jaar samen vind ik mijn vriend nog steeds de liefste en leukste, mijn beste vriend en we hebben semi-regelmatig geweldige seks. Ook heb ik veel andere vrienden, waar ik dan geen seks mee heb, maar waarmee ik ook oud wil worden. Mijn familie heeft soms wat flinke haperingen net als mijn oude tv, maar werkt goed, geeft entertainment en liefde.

Ik ben gestopt met roken op feestjes, hoewel 26-drankjes Liset hier nog uitspraak over moet doen. Het is tenminste iets dat ik doe voor mijn gezondheid, want die ene keer Padel in de maand, daar zegt mijn lichaam u tegen.

Ben ik dan zo een perfectionist dat ik loop te mierenneuken over die paar dingen die even niet lekker gaan? Ik bedoel ik kan eten (te veel zelfs), heb inmiddels een huurappartement, een vriend, mag als charity-case gratis mee op luxe wintersport, ik woon in een land zonder oorlog, en ga zo maar door.

Ach het is wel Nederlands om te zeggen, en wat ik mezelf ook wel eens hoor zeggen: “Het leven mag soms ook even niet leuk zijn.” En van toxic positivity krijg ik ook een vaginale schimmelinfectie, maar ja als ik mezelf vergelijk met anderen moet ik niet zo janken.

“Maar je moet jezelf niet met anderen vergelijken!” Ja met wie dan niet? Bin Laden? Een zwerver? Een self-made CEO? Iemand anders van 26 met een koophuis, baan en een baby? Nul houvast in een muurloze leegte…

Dat eindeloze gedenk van mij, daar word ik zo moe van dat ik dan maar besluit om even te koken, iets wat moet gebeuren en nog een soort van deco-plant in je lege, en tegelijkertijd volle, stuurloze bovenkamer is. Resumé (omdat het hoort), denk ik te besluiten dat mijn leven net de politiek is momenteel, beetje billenknijpen wat de coalitie wordt, maar er is nog hoop.