Twijfels en onzekerheden

Die stomme twijfels en onzekerheden ook soms. Zelfs wanneer ik denk dat ze weg zijn, weten ze op een totaal onverwacht moment toch weer boven te drijven. Waarom? En waarom nu? Dat wil ik helemaal niet. Ik wil niet aan mezelf twijfelen. Ik wil niet onzeker zijn. Ik wil niet dat het gedrag van anderen invloed heeft op mij. Op hoe ik mij voel.

Eindelijk dacht ik dat ik dat ik het niet meer hoefde te voelen. Maar ik voel het wél. Dat ik iets niet wil, betekent helaas niet dat het er niet is. Het heeft er altijd gezeten. Daarom denk ik ook niet dat ik het zo makkelijk kwijt zal raken. Eerlijk gezegd denk ik zelfs dat het er altijd een beetje zal blijven zitten. Het hoort erbij. Jammer genoeg.

Toch is er wel iets dat het verschil kan maken. Iets dat ik zelf heb geleerd. Eerst durfde ik het niet. Nu wel. Of, ik ben het ieder geval áán het leren. Dat betekent niet dat het me iedere keer lukt. Zo nu en dan heb ik even een duwtje in mijn rug nodig voordat ik echt die drempel overstap. Soms heb ik ook wel meerdere duwtjes nodig. Ze helpen wel, die duwtjes. Zij maken juist dat verschil. Daardoor merk ik dat het eigenlijk helemaal niet zo erg is om die twijfels en onzekerheden te hebben.

Vervelend is het soms wel hoor, begrijp me niet verkeerd. Af en toe zou ik ook echt wel willen dat ik ze niet had. Máár, dat stukje is geweest. Ik heb ze wel. Dus, kan ik eigenlijk alleen maar proberen te ontdekken hoe ik voor mijn gevoel het beste met ze om kan gaan.

Het belangrijkste dat ik tot nu toe heb geleerd, is het uitspreken. Wat me dwarszit, waar ik onzeker over ben, waar ik aan twijfel. Het maakt niet uit wat is het. Iets groots of iets kleins. Hoe onnodig het ook lijkt. Ik spreek ze uit. Niet altijd meteen uit mezelf. Meestal pas na dat ene duwtje, of die meerdere duwtjes.

Nu heb ik de juiste persoon naast me. Hij, in mijn geval, neemt me niet kwalijk dat ik af en toe iets voel wat misschien helemaal niet nodig is. Hij laat me weten dat ik niet hoef te twijfelen, dat ik niet onzeker hoef te zijn. Maar, tegelijkertijd probeert hij het ook te begrijpen. Te accepteren. Dat vind ik misschien nog wel het belangrijkste. Hij geeft me het gevoel dat álles er mag zijn.