Ik ben niet de eerste en vast niet de laatste die een bijzondere ervaring heeft met het fenomeen ‘helpdesk’. Het woord impliceert namelijk dat je de helpdesk kunt benaderen voor hulp. Ja, dat had je gedacht. Een bezoekje aan een bedrijf waar je geholpen wilt worden is meestal onbegonnen werk, de receptioniste achter de balie is gepokt en gemazeld in het afwimpelen van klanten die lastige vragen hebben, dus bespaar ik mij de reiskosten en een hoop frustratie. Dus je pakt de te

Het is een prachtige avond in de zomer. Weinig wind, een lekkere temperatuur, kortom ideaal voor een mooie tocht op de racefiets. Ik kleed me om en na een vluchtige kus nemen we afscheid. Zij gaat zingen met haar vriendinnen en ik wil een 2 uur durende fietstocht maken. Vanuit mijn woonplaats fiets ik over een lange buitenweg in de Achterhoek.

Hoewel ik er 100% één van ben, kijk ik soms met verbazing naar anderen van mijn soortgenoten. Staan met honderden op en aan elkaar tijdens voetbalwedstrijden en noemen zich dan ‘de harde kern’. De harde kern van de supporters van een voetbalclub. En wat doe je dan op zo’n wedstrijddag? Dan ga je tekeer als een dwaas, mept in op andere supporters en beveiligers en daarna ga je naar huis om daar de kinderen naar bed te brengen en de vuilnisbak buiten te zetten.

Het is zaterdagmorgen. Buiten is het grauw en het regent, maar op mijn keukentafel ligt de krant en het koffiezetapparaat produceert, naast een hoop herrie, een heerlijk bakkie troost. De broodjes zijn vers en de geur van dat vers gebakken brood maakt dat het een geluksmomentje is. Jazeker, ik kan daar van genieten.

Nog niet zo lang geleden voorspelde ik het al in mijn column ‘Lemmingen’. Niet omdat ik op schouderklopjes zit te wachten, maar alleen om nog wat anders aan de kaak te stellen, kom ik er nog even op terug.

Het is rustig aan het voetbalfront. In politieke termen zou je spreken van een zomerreces, maar in het voetbal duurt dat in ieder geval niet zo lang. De voetbalwereld staat eigenlijk nooit stil, want er is altijd wel een opzienbarende transfer van een speler die naar de zandbak van Saoedi-Arabië vertrekt omdat het zo’n mooie sportieve uitdaging is en het daar allemaal zo goed geregeld is.

De meeste columnlezers zullen deze titel wel herkennen, aangezien een van ’s lands bekendste columnisten in de NRC zijn stukjes vaak op deze manier begint. Het recept voor zijn column is herkenbaar.

Iedereen sluit ‘s avonds toch de deuren van de woning af? Ik in ieder geval wel, want ik wil niet dat een inbreker toevallig mijn stulpje als werkterrein uitkiest om eens te zien of er wat te halen valt.<br /> Nu valt dat bij mij thuis nogal tegen, contant geld is iets van het vorige decennium en helaas, ook juwelen hadden en hebben we niet binnen onze familie. Mijn meest waardevolle ligt ’s nachts naast mij en ik denk dat zij mij wel even aanstoot als er iemand naast ons bed

Er valt niet aan te ontkomen, de reclamespotjes. Op TV, de radio, tussen de YouTube filmpjes en ga zo maar door. Zoek je de ene dag online naar een review van een stofzuigerzak, geheid dat je een paar dagen daarna allerlei aanbiedingen van stofzuigers voorbij ziet komen. Thanks Google!

In de provincie is alles anders dan in de Randstad. Deze mening hoor en zie ik nog wel eens voorbijkomen, vaak ook in combinatie met een spottende ondertoon. Het komt er dan op neer dat iedereen die buiten de Randstad woont, wordt aangezien voor een wat sneu figuur die je niet altijd serieus dient te nemen. Wat weten die lui in ‘de regio’ nu van het leven in een grote stad?

Vanuit de trein van Zutphen naar Winterswijk zie ik hem weleens buiten lopen. Vanuit zijn witte boerderijtje naar een van z’n auto’s. Niet onmiddellijk herkenbaar, want de afstand is te groot om zijn gezicht te zien. Maar ik weet dat hij er woont als hij niet in Amsterdam verblijft.

Ja, geef het maar toe, je werd getriggerd door de titel! Er zijn dan ook vele vormen van lekken. Pijnlijke, irritante en gênante, maar de meest vervelende is natuurlijk de lekkage in de afvoer in het aanrechtkastje. Zeker als je daar pas achter komt als het spaanplaat door het lekwater verzadigd is en er paddenstoelen dreigen te gaan groeien in de inmiddels ruim aanwezige schimmels.

Eens in de maand hoor je in het hele land gillende sirenes. Ook ik kijk naar mijn horloge en besef: het is de eerste maandag van de maand en het is 12 uur. De toeters en bellen van vroeger zijn vervangen door moderne hightech sirenes en we weten dan dat ze werken op het moment dat het er écht om gaat.

Deze week ontving ik weer eens een periodieke afrekening van de lokale apotheek. Op zich niets nieuws; zo af en toe heb je wel eens een pilletje of een zalfje nodig en dan moet je er even langs.

Slaat u er op aan? Waarschijnlijk wel, want het is inmiddels een begrip geworden. Voor velen een doel op zich, voor enkelen slechts een keerzijde van de medaille.

En dan zit zo’n voetbaltrainer in de dugout en zegt iets tegen z’n assistent, terwijl hij z’n hand voor de mond houdt. Is het z’n slechte adem? Gisterenavond te lang doorgezakt en nog sterk riekend naar alcoholische versnaperingen? Of zijn z’n voortanden getrokken? Neen, niets van dat alles.