You can't always get what you want

Gapend met een bord op schoot probeer ik het staartje van mijn weekend voor de teevee door te brengen, maar ik haak af na de voetbal. Tuurlijk, er is een grote doelgroep die dat educatieve boerderijgedoe van Yvon J. en haar discipelen prima kan verstouwen, ik hoor daar niet bij. Ga wel ff een stukkie tikken ofzo. Dat tomeloze gekir van voornoemde Yvon trek ik overigens ook niet zo goed, dus ik zet de teevee vast zachter. Ah, reclame, van Lidl en de huishoudelijke apparaten van het merk Silvercrest….

Nu is het mijn beurt om te kirren. Want zie ik nou een roze koffiemachine in beeld verschijnen? Of droom ik? Nee, ik zie het echt! Is dit een bijna doodervaring? Moet haast wel, ik ben in de hemel, een roze koffiemachine zou ik bij leven toch nooit meemaken!

Eerlijk is eerlijk, er mag bij mij thuis vrij veel, ons huisje in de Blokstraat is gevuld met kleurrijke smaakmakers. Een lime groene retro koelkast, tomaten ketchup rode prullenbak, een paar knalgele deuren, een knetterblauw rolgordijn, twee bordeauxrode Chesterfieldjes en een roze pleeborstelhouder, dus ik heb niet veel te zeuren. Maar toch… als er een roze koffiemachine bestaat, dan is die gewoon voor mij bestemd, klaar!

Al zolang van gedroomd, al zo vaak over begonnen en al zo vaak om uitgelachen: ‘Never, jamais, nooit niet, ‘t Is hier geen gaybar!’ Daar kon en kan ik ’t mee doen. Argumentatie van lik m’n vestje, niettemin een duidelijke boodschap. Tuurlijk, het leven is geven en nemen, ‘You can’t always get what you want.’

En dit is een onverbiddelijke no go, totaal onbespreekbaar.

Serieus hoor, betrapt worden met een groot geschapen neger zal me minder heibel opleveren dan het bestellen van dit stukje roze hemelse genot. Dus wat dat betreft kan die date met Romelo Lukaku gewoon doorgaan. Even afgezien van de ‘You can’t always get what you want’ – factor. Misschien moet ik maar es serieus werk van maken. Als doekje voor het bloeden, om het verdriet te verzachten van mijn onbeantwoorde liefde….