Door: Jan Dalm Wij komen nog wel eens in Kenia, niet voor een vakantie maar omdat we een stichting hebben waarmee we daar kinderen aan onderwijs helpen.

Ze huilt en gilt dat het niet eerlijk is. Dat ze wilt dat ik ook haar ‘echte’ mama ben. Dat haar broer in mijn buik groeide en zij in die van moeke weet ze al lang. Dat mensen in de kleuterklas vroegen wie haar échte mama dan is, verwarde haar wel even maar daar vond ze een mooie weg in, via Stan, naar mij. ‘De mama van mijn broer is automatisch ook mijn mama,’ poneerde ze stellig. Deze simpele genialiteit bracht rust in haar woelige hoofdje en gaf haar het recht voluit van m

In de media zie ik schreeuwende koppen voorbij komen dat bedrijven of organisaties op zoek zijn naar personeel. Als ik de column verder lees, kunnen ze geen passend personeel vinden. Ook beweren ze dat er te weinig mensen worden opgeleid om bijvoorbeeld zonnepanelen te plaatsen.

Ik ben niet de eerste en vast niet de laatste die een bijzondere ervaring heeft met het fenomeen ‘helpdesk’. Het woord impliceert namelijk dat je de helpdesk kunt benaderen voor hulp. Ja, dat had je gedacht. Een bezoekje aan een bedrijf waar je geholpen wilt worden is meestal onbegonnen werk, de receptioniste achter de balie is gepokt en gemazeld in het afwimpelen van klanten die lastige vragen hebben, dus bespaar ik mij de reiskosten en een hoop frustratie. Dus je pakt de te

Omdat ik niet precies weet wat ik later wil worden, heb ik onlangs een loopbaancoach in de arm genomen. Hartsikke leuk, voel me weer helemaal jong en onbedorven, ik krijg zelfs huiswerk. Zo mocht ik onlangs een talenten-/valkuilen lijst invullen voor mezelf, door mezelf en… door anderen.

Ik kwam er laatst achter dat ik Breakup Day heb gemist. Dat was namelijk op 11 December. Jammer natuurlijk. Gemiste kans. Nu had ik op dat moment helemaal geen relatie dus ik kon er ook niet aan meedoen. Maar het leek mij wel een fantastisch concept. We moeten het echt gaan vieren, vind ik.

Het is een prachtige avond in de zomer. Weinig wind, een lekkere temperatuur, kortom ideaal voor een mooie tocht op de racefiets. Ik kleed me om en na een vluchtige kus nemen we afscheid. Zij gaat zingen met haar vriendinnen en ik wil een 2 uur durende fietstocht maken. Vanuit mijn woonplaats fiets ik over een lange buitenweg in de Achterhoek.

Ben ik de enige die het leven soms zo een teringzooi vindt? En nee, er is niet eens iets aan de hand of ja, toch wel. Ik bedoel ik ben 26, maar ik voel me niet zo. Ik heb geen baan, althans ik werk tijdelijk bij het UWV. Ik ben net verhuisd ofwel mijn huis is een chaos net als mijn adhd brein. Ik woon nu sinds kort in Amsterdam en niet meer tijdelijk bij mijn opa en oma, maar geen geld om een kast te kopen en alles is gefinancierd door mijn ouders en daarnaast voel ik mij nog

Wil je wat je wil omdat je het wil? Of wil je dát je het wil? Óf wil je dát je wil dat je het wil? Dat is allemaal net een beetje verschillend van elkaar. We willen dingen voor een bepaalde uitkomst, een resultaat, een imago of een gevoel. Maar wil je het echt, of wil je alleen het gevolg?

Bedank ik een autobestuurder met een opgestoken wijsvinger omdat hij mij op mijn fiets voorrang verleent terwijl ik dat niet had, komt hij me achterna en rijdt me klem. Stapt vervolgens met een rood hoofd uit en vraagt me ‘HAD JE WAT?!’