Ik ben een onverbeterlijke leugenaar, wat mijn zoektocht in deze tekst aanzienlijk vergemakkelijkt. Op dit moment aarzel ik om het een andere naam te geven, wanneer krijg ik er genoeg van en zal ik ermee stoppen?

Het gevoel van veiligheid. De overheid speelt daar via de (multi-)media graag op in. Als mensen zich onveilig voelen, zijn ze geneigd beter te luisteren. Een zeker home security bedrijf legt het -zonder het zelf te weten waarschijnlijk- perfect uit: VOEL je veilig met… Want veiligheid is nooit gegarandeerd. Wat willen ze doen tegen een groep gewapende personen die zich een weg naar binnen schiet, of een binnenbrand waarbij het systeem onklaar kan raken en de deuren en ramen n

Van sommige ‘speciale dagen’ vraag je je af waarom hiervoor eigenlijk een speciale dag in het leven geroepen is. Ik begrijp natuurlijk...

Het is zondag, ik bevind me in één van de oudste steden van Italië en verveel me een beetje. In de 16e eeuw een economische top, nu een iets minder ontwikkelde, moderne en technologisch innovatieve plaats: Genua aka La Superba (hier veronderstel ik dat naar de 16e eeuw wordt verwezen).

Toen de invasie van Oekraïne nog maar net was begonnen, hoorde ik iemand zeggen dat het toch maar een kunstmatig land was. Heel even dacht ik dat hij opgespoten eilanden bedoelde, zoals IJburg in Oost-Amsterdam, of de Palmeilanden. Maar nee, het ging wel degelijk over de abstracte term: grenzen.

Lang geleden lag het hoofd van een ter dood veroordeelde man op het hakblok; het verhaal ging dat hij iemand had vermoord. Net voordat de beul het vonnis wilde uitvoeren riep de man: “STOP, ik voel een beestje op mijn nek, kunt u deze even wegjagen, anders sterft het ook.” Direct geloofde niemand meer dat hij een moordenaar was, dit moest een goede man zijn zonder kwade bedoelingen. Het beestje kreeg de naam `lieveheersbeestje’ omdat iedereen dacht dat het w

Een voormalig collega van mij was kleurenblind en volgens hem zag alles er min of meer blauw uit. Omdat hij met die aandoening was geboren, hebben we dat natuurlijk nooit met zekerheid kunnen bepalen. Wie weet zag hij alles wel door een roze bril en dacht hij alleen maar dat het blauw was. Het klinkt vast als een vreselijk probleem maar over het algemeen had hij, noch de anderen daar veel last van. Tot hij op een dag vroeg of ik iets voor hem wilde halen

Ach, het is zeker een leukerdje, dat zag ik meteen. Een lekkere, snelle jongen waar je mee gezien kunt worden. Op zich niet belangrijk, maar een beetje bekijks onderweg is best leuk. Houdt je scherp. Ik zou nooit zonder make up en uitgaanskleding met hem de hort op gaan. No way, wil er een beetje streetwise bijzitten. Want, heel eerlijk, hij geeft me kriebels in m’n buik.

Ik kan iedereen aanraden om heel zorgvuldig te zijn bij het versturen van een pakketje. Maak je net als ik een onbeduidend foutje (ik heb een doos in de post-automaat gestopt zonder verzendlabel, adres van de ontvanger of mijn eigen adres, kan iedereen gebeuren), dan is het echt super ingewikkeld om het op te lossen.

Even kort door de bocht…In principe vindt iedereen mij leuk. Heeft te maken met mijn aangeboren neiging om de medemens te pleasen tot ik er bij neerval. Af en toe letterlijk. En da’s niet goed hè?